عزت، آزادگی و حق طلبی راز جاودانگی عاشوراست

حسین فرختار، معاون فرهنگی جهاددانشگاهی استان گیلان در گفت وگو با ایکنا از گیلان، با اشاره به وفاداری امام حسین(ع) نسبت به صلح امام حسن مجتبی(ع) با معاویه، اظهار کرد: امام حسین(ع) در نامه ای به معاویه علی رغم بیانات تند و گزنده نسبت به سیاست های او، نمی خواهد به عنوان پیمان شکن معرفی شود و می فرماید «و معاذ الله ان انقض عهداً عهده الیک اخی الحسن».

وی عبارت «اني لم اخرج اشراً و لا بطراً ولا ظالماً...» را نشان دهنده پایبندی امام حسین(ع) به حفظ آرامش جامعه اسلامی دانست و افزود: امام حسین(ع) در صورت عدم پذیرش اصلاح سیاست های معاویه در قالب امر به معروف و نهی از منکر، هرگز راضی به بیعت با یک حکومت ستم پیشه و ظالم نبود.

معاون فرهنگی جهاددانشگاهی گیلان، با بیان اینکه بعد از فوت معاویه از سوی حاکم جدید شرایط برای امام حسین(ع) سخت شد، تصریح کرد: فرمانی از حاکم به امام حسین(ع) رسید که ایشان باید به یکی از دو گزینه شهادت یا پذیرش حاکم جدید تن دهد. بنابراین امام براساس مسئولیت الهی و انسانی خویش و به منظور حفظ امنیت خود و یارانش از مدینه خارج می شود و شهر مکه را به عنوان حرم امن الهی که در آن شرایط بهترین گزینه برای اقامت امام بود، انتخاب می کند.

مدرس دانشگاه ادامه داد: در مدت کوتاه اقامت امام در مکه، خبرهایی مبنی بر از بین بردن ایشان به گوشش رسید و لذا موضوع تامین امنیت جان خویش و اهل بیتش مهم شد. در همین زمان، اهالی کوفه نیز با نوشتن نامه و دعوت مکرر از امام حسین(ع)، وعده حمایت از ایشان را در مقابل حکومت یزید مطرح کردند. امام بین دو محذور ماندن در مکه و ترور شدن و یا رفتن به کوفه قرار گرفت و سرانجام رفتن به کوفه را به امید پیدا شدن مامنی برای روشنگری و اندیشیدن و اینکه گذر زمان فرصتی برای تصمیم گیری بهتر را فراهم آورد، انتخاب کرد.

رفتن به کوفه؛ تنها گزینه ممکن و عقلانی پیش روی امام

وی با اشاره به تجربه امام حسین(ع) از بی وفایی کوفه و شهادت پدر و برادر بزرگوار ایشان، خاطرنشان کرد: امام برای اطمینان خاطر ابتدا «مسلم بن عقیل» و سپس «قیس بن مسهر» را به کوفه فرستاد و پس از وصول نامه مسلم مبنی بر پذیرش کوفیان و بیعت با امام به ناچار و برای حفظ قداست مکه از آنجا خارج شد و فرمود «لان اقتل علی تل اعفر احب الی من ان اقتل بها».

فرختار، رفتن به کوفه را تنها گزینه ممکن و عقلانی پیش روی امام دانست و گفت: امام در مواجهه با سپاه حر در نماز ظهر و عصر فرمود «و ان لم تفعلوا و کنتم لمقدمی کارهین و لقدومی علیکم باغضین انصرفت منکم الی المکان الذی جئت منه الیکم» و لذا به وضوح مشخص است که امام به جد از رویارویی و خونریزی بین مسلمین پرهیز دارد.

معاون فرهنگی جهاددانشگاهی گیلان، با اشاره به توافق امام حسین(ع) با عمر بن سعد مبنی بر رفتن ایشان به طرف مرزها بدون رفتن به مدینه یا کوفه، عنوان کرد: شمر بن ذی الجوشن، ابن زیاد را از این توافق منصرف و بر جنگ و بیعت گرفتن از حسین(ع) تاکید کرد. بنابراین امام در این شرایط ناگزیر به پذیرش جنگ تحمیلی نابرابر و رویارویی خونبار شد.

وی با بیان اینکه امام حسین(ع) در صبح عاشورا از جنگیدن برائت می جوید، خاطرنشان کرد: امام برای جنگ نیامده بود، بلکه سپاهیان یزید به جنگ با امام آمده بودند و لذا امام مجبور شد به این نبرد نابرابر، تحمیلی و مظلومانه تن دهد تا در انتخاب بین عزت و ذلت، عزت را برگزیند و هراسی نداشته باشد.

مبارزه امام حسین(ع) با خاندان بنی امیه به دلیل ظلم و ستم آنان بود

فرختار اضافه کرد: بی تردید اگر امام در این شرایط سخت قرار نمی گرفت رویکرد او مبتنی بر اصول اخلاقی سیره پیامبر(ص) یعنی «انما خرجت لطلب الاصلاح فی امه جدی، ارید ان بالمعروف و انهی عن المنکر» قرار می گرفت.

معاون جهاددانشگاهی گیلان، مبارزه امام حسین(ع) با خاندان بنی امیه را به دلیل ظلم و ستم آنان دانست و یادآور شد: نهضت عاشورا یزیدیان را رسوا کرد و پیام قیام امام حسین را به گوش جهانیان رساند.

وی با بیان اینکه امام حسین(ع) با حرکت اصلاح گرانه خود زیر بار ظلم نرفت، گفت: امام با ایجاد تحول درونی و بیداری وجدان سعی کرد محیط بیرونی فاسد را متحول کند لذا در طول سفر از مدینه تا کربلا با یک حرکت فرهنگ گرایانه می خواست مردم را به خودآگاهی برسانند تا بتوانند در مقابل انحراف بایستند.

مدرس دانشگاه، راز جاودانگی عاشورا را صرفا سیاسی یا نظامی بودن آن ندانست و تصریح کرد: عاشورا نهضتی است جهت الگوبرداری کسانی که راه رستگاری را عزت، آزادگی و حق طلبی می دانند و این مهم به عنوان منطق تمامی آزادگان و حق طلبان جهان با هیچ بدیلی قابل مبادله و مقایسه نیست.

انتهای پیام